Gerçekten heyecanlandığınız bir pozisyon için bu korkutucu “teşekkürler, ama hayır teşekkürler” e-postasını almak, yutması zor bir haptır - gerçekten onu kaplamanın bir yolu yoktur.
Çoğu insan gibiyseniz, hemen bir öfke, üzüntü ve umutsuzluk karışımı yaşarsınız. Ve bu tamamen normal olmasına rağmen (kendinizi en azından birazcık üzdüğünüz için üzülmenize izin verilir), bu mutlaka üretken olduğu anlamına gelmez.
Reddetme, durumu yansıtmak, değerlendirmek ve bir dahaki sefere nerede geliştirebileceğinizi belirlemek için harika bir zamandır. Öyleyse, tam da bunu yapmanıza yardımcı olmak için, işte işe alındıktan sonra kendinize sormanız gereken beş soru var - bu, “Sorunları nedir?” İçermeyen.
1. Gerçekten Bu İşi İstedim mi?
Aramanız, kör iyimserlik dahil olmak üzere birçok duygu ile doldurulabilir. Belli bir işverenin adının veya şirket kültürünün sayısız avantajının prestijine kapılmak kolaydır; başvurduğunuz işle birlikte gelecek sorumlulukları ve görevleri düşünmeyi ihmal edersiniz. Ne de olsa bu bir iş .
Öyleyse, bu acımasız gerçeklik dozunu aldıktan sonra, biraz kendi kendine yansıtma yapma ve gerçekten bu pozisyonu isteyip istemediğinizi belirleme zamanı. İlgileniyor muydunuz, çünkü ne yaptığınızdan bağımsız olarak o şirkette yer almak istediniz? Sadece arkadaşlarınız ve rastgele Facebook tanıdıklarınız için etkileyici olacağını düşündüğünüz için mi başvurdunuz?
Mülakatçılar, ya pozisyon hakkında gerçekten heyecanlı olup olmadığınızı ya da gizli motivasyonlarınız olup olmadığını tipik olarak derhal söyleyebilirler. Bu konsere girmeye gerçekten hevesli olup olmadığınızı belirlemek için biraz zaman ayırın (ve eğer öyleyse, sizi tam olarak neyin kendine çekdiğini) ve aramaya devam etmek için çok daha iyi bilgilendirileceksiniz!
2. Yeterince Hazırlandım mı?
İstihdam arayışınız uzadığında, kendinizi otomatik pilotta sürüş tuzağına düşmüş olarak bulabilirsiniz. Kıyıda duruyorsun, en aza indirgiyorsun, hareketlerden geçiyorsun ve görüşmelerinde onu kanatlıyorsun.
Ancak, herkesin bildiği gibi, bu mutlaka bir başarı reçetesi değildir. İşe alım süreci çok fazla hazırlık gerektiriyor ve bu konuda anlaşmanın sona ermesini yapıp yapmadığınız konusunda kendinize dürüst olmanız önemlidir.
Özgeçmişinizi o belirli işe göre mi uyarladınız? Gerçekten şirketi araştırdınız mı ya da kelimenin tam anlamıyla herhangi bir işverene uygulayabilecek bazı genel hogwash'ları tükettiniz mi? Muhtemelen, gerekli temelleri atıp atmadığınızı zaten biliyorsunuz. Ancak, şimdi kendinize acı veren bir şekilde dürüst olmak (kendi hatalarınızı kabul etmenin ne kadar zor olduğu önemli değildir), gelecekte yöntemlerinizi ve taktiklerinizi geliştirmenize yardımcı olacaktır - böylece soğuk ve acımasız bir reddetme yerine teklif mektubu alabilirsiniz.
3. Reddetmeme Başka Hangi Katkıda Bulunabilir?
Sizi bu noktaya getiren şeyleri yeniden düşünüyorsunuz ve hayatınızdaki şeylerin nerede yanlış gittiğini çözemezsiniz. Özgeçmiş ve kapak mektubunuz kusursuzdu. Röportajın sorunsuz geçti. İşe alma müdürü bile dışarı çıkarken “Yakında görüşürüz!” Diye kayıyor.
Peki, dünyada ne oldu? Ne değişti?
Reddetmenizin, işverenle olan farklı etkileşimleriniz sırasında gerçekte olanlarla hiçbir ilgisi olamayacağının farkına varmak önemlidir - şu ana kadar düşünmeyi ihmal ettiğiniz bulmacanın başka bir parçası olabilir.
Sosyal medya varlığınızın özgeçmişinizde tüm dünyayı örtmeden önce bir ıslık kadar temiz olduğundan emin oldunuz mu? Yoksa, işe alım müdürü mavi kurdele kazanan fıçı standınızın profil fotoğrafıyla karşılandı mı? Röportajınıza giderken resepsiyon görevlisine kaba davrandınız mı?
Tüm odak noktanızı yalnızca röportajda olanlara yerleştirmek kolaydır. Ancak, işe alım sürecinin (ve mesleki ününüzün!) Konferans salonunun dört duvarının çok ötesine uzandığını unutmamalısınız. Nihai ölümünüze neyin yol açabileceğini düşünmek için biraz zaman ayırın ve ardından derhal halledin.
4. Bunu Görmeliydim?
İş arama sürecinin her bir bölümünü okumaya meyilli kişilerden biriyseniz (ahem, elbette bu hepimiz olabilir), umutlarınızı almak çok kolay. Çok az ayrıntıyla o kadar tüketilirsiniz ki, sadece konsere gireceğinizi belirtir, doğrudan yüzünüzün önünde sallanan kırmızı bayraklara kör bir göz atmayı başarırsınız.
Bu yüzden, yine de biraz kendini yansıtma yaptığınız için, şimdi kafanızdaki her şeyi geri sarmak ve bunun gelip gelmeyeceğini belirlemek için mükemmel bir zaman.
Mülakatçınız, süreçteki bir sonraki adımları sorduğunuzda beceriksizce sıkı geçti mi? Becerilerinizin pozisyonun gereklilikleriyle uyuşmadığı birçok kez işaret etti mi?
İşte bu kör iyimserlik yeniden devreye giriyor. Yeni parlak kartvizitlerinizde adınızı görmekle çok meşgulsünüz, önünüzde neyin doğru olduğunu görmek sizi rahatsız edemez. Yani, şimdi gerçekleri toplamanın zamanı geldi - dedikleri gibi, görüş açısı 20/20.
5. Hangi Şey Daha İyi Yapabilirim?
Tüm bu düşündürücü soruların ardından, bir sonraki işinize başvurmadan önce geliştirebileceğiniz 50 sağlam alan tanımladınız. Hırsınız takdire şayan olsa da, muhtemelen sadece tamamen stresli, yanmış ve bunalmış hissetmenizle bitecek - bu da bir sonraki röportajınıza girerken istediğiniz tavrı gerektirmeyecektir.
Bunun yerine, bir dahaki sefere daha iyisini yapabileceğiniz bir anahtar alana bölge verin. Belki de en yaygın röportaj sorularından bazılarına cevapları prova etmeniz gerekir, böylece bir dahaki sefere amaçsız cevaplarla uğraşmazsınız. Belki de özgeçmişini daha dikkatli okuman gerekiyor. Veya, belki de size daha uygun iş ve organizasyonlar bulmak için araştırmanızda daha kapsamlı olmanız gerekir.
Her ne ise, dikkatini bir şeye odakla. Kendinizi çok ince yayılmış gibi hissetmeden önemli bir gelişme göreceksiniz.
Bir işten (özellikle de heyecanlandığınız biri) reddedilmek asla kolay değildir. “Yapıcı eleştiriyi geliştirdiğini” iddia edenler bile, bu korkunç e-postayı aldıktan sonra bir ya da iki saat boyunca paspaslar.
Ancak, reddetme ile karşı karşıya kaldıktan sonra gerçekten önemli olan şey budur. Bu yüzden, kendinize bu beş kilit soruyu sormayı unutmayın; bu olumsuz deneyimi olumlu bir kazanç için kullanacaksınız.
